- ۲۰ خرداد ۹۳ ، ۱۸:۱۱
- ۰ نظر
In عَطش
گاهی اُوقات هَم هست که ، گوشه ای از خانه ات گیر می کُنی . . . !
- ۲۰ خرداد ۹۳ ، ۱۸:۰۶
- ۰ نظر
حَنایَم پِیش شُما رَنگی نَدارَد ،
دُروغی بـَرای گُـفتَن نَـدارم !
نِویسَندِه اِحساسِ نیاز بِه شُما نِمی کُنَد ... !
چَند صَباحی ـست : زبان برای « اللهم عجل لولیک الفرج » نمی چرخد ...
بی نیاز که باشَم ، دیگَر دُعا نیست ،
بادِ هَوا ـست،تَمَسخُر ـَست ... !
دُروغی بـَرای گُـفتَن نَـدارم !
نِویسَندِه اِحساسِ نیاز بِه شُما نِمی کُنَد ... !
چَند صَباحی ـست : زبان برای « اللهم عجل لولیک الفرج » نمی چرخد ...
بی نیاز که باشَم ، دیگَر دُعا نیست ،
بادِ هَوا ـست،تَمَسخُر ـَست ... !
- ۲۰ خرداد ۹۳ ، ۱۷:۴۱
- ۲ نظر
دلی که نشکند ،
دِل نیست ؛ سنگ ـَست !
دلی که پیاپی طعم شکستن را می چِشد ،
دل نیست ؛ چینی ـست ... !
دلی دیگَر برگُزین .
- ۲۰ خرداد ۹۳ ، ۱۷:۱۸
- ۰ نظر
دِلخُوش بِ کُدام عَمل ، آرِزویِ مَرگ ،
و چشم به کدام عَزم و اِراده بِدوزَم و از خُدا طَلب فُزونِیِ عُمر کُنَم ... !
دیدی!
زِین ـجا ماندِه وُ زان ـجا راندِه ...
آری! الدُّنیا سِجنُ المُومِن؛
امّا کُدام مُومِن ...
آه که قافیه را چه بد باختِه ای اَگَر ، در سِجن باشیِ و مُومِن نَباشی ... !
این دنیا نتیجه ـَش این است :
خستگی خستگی خستگی ...
- ۲۰ خرداد ۹۳ ، ۱۶:۵۳
- ۰ نظر
« ... ـشَرَفُــ المَکانِ بِالمَکِینــــ ... »
یعنی :
قُم بی تُو اِحساس پوچی می کَرد ؛
وَ تُو قَدَم رَنجه کردی ،
و از پوچی رهایی ـَش دادی ... !
- ۲۰ خرداد ۹۳ ، ۱۶:۳۷
- ۰ نظر
اُولاد زَهراء جُمله بِالذات دِلبَـرَند ؛
دوستان زهرا بالعرض ... !
سِلمُ لمَن سالَمَکُنَّ ...
- ۲۶ اسفند ۹۲ ، ۰۲:۵۳
- ۵ نظر
شده ام چونان گرگی که
به هنگام سیری زوزه های مَنیَّت ـَش گوش ها را خراشیده
و به هنگام گرسنگی ، جیک جیک معصومانه اش بی طمع نمی باشد ...
مرا ببخش که شُدی گزینه ی آخر من . . . !
- ۲۶ اسفند ۹۲ ، ۰۲:۳۰
- ۲ نظر
...
دَر مِیان بِیابان قَرارـَش دَادند،
حَیاط ـَش را وَسیع ساختَند،
هَوایـَش را سَرد و
سکوت ـَش را مضاعف کردند ؛
تا هَر کَس کِه بِدان جا وارِد شُد،بیش از پیش احساس یَتیمی کُـند!
غُربَت واقعی را بِچشَد و از غیر ، منقطع ...
وَ دَر نَهایَت نِظاره گرِ تَرکِشِ بُغضَ ـَش باشَـد ... !
هان!
جَمکران را می گـویَم ؛
آه!
زمین های اطرافش چه احساس سبکی دارند ... !
- ۲۶ اسفند ۹۲ ، ۰۲:۱۵
- ۱ نظر
در ابتدا :
و امّا بَعدُ :
آنانی که موافقَند با مذاکرات ایران و آمریکا ، آن هم به این طرز فجیع و ذلت بار!
و با دمشان گردو می شکنند و احیانا دَرشان عروسی برپاست ؛
لطف بفرمایند :
در نماز یومیّه شان این آیه را نخوانند : « ... إِیَّاکَ نَعْبُدُ وإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ ... »
چون روزی ده بار خدا را مسخره می کنند ... !
«... انَّ الله لایُحِبُّ المُستَهزِئین ...»
- ۲۳ اسفند ۹۲ ، ۱۴:۲۸
- ۲ نظر
آرزو بر مَنِ جَوان عاصی عِیب نیست!
دِلم حُسن خِتام می خواهَد
مثل شهدای بالاسر
- ۲۲ اسفند ۹۲ ، ۲۱:۰۲
- ۰ نظر
از بَس آمَدن و نَیامَدنت را ،
تَعقیب کَرده ام؛
هیپنوتیزم شُده ام!
تُوفیقی است بس اجباری . . .
برای مدتی خوب است.
بعدِ آن
آ . . . !
- ۲۲ اسفند ۹۲ ، ۲۰:۴۶
- ۰ نظر
اِی کـاش حَـریمِ حَـرَمَت بِـه پَـهنایِ اِیـران بـود ؛
آنگاه بِه جایِ اِیران
هَمِه جایِ حَرَمَت سَرای مَن بود . . . !
- ۲۲ اسفند ۹۲ ، ۲۰:۱۸
- ۰ نظر
گفت : قم نه!
گفتم : قم بله!
گفت : تو وابسته ای ، وابستگی چیز خوبی نیست ...
گفتم : یا فاطِمةُ اِشفَعی لَنا فِی الجَنَّة
گفت : هان؟!
گفتم : مگر می شود از آرامگاه ـَـت برخیزی بروی . . .!
گفت : سه نقطه
گفت : مَنْ زَارَ قَبْرَ عَمَّتِی بِقُمَّ فَلَهُ الْجَنَّةُ
این شد که مادندنی شدیم(:
على(علیه السلام) که روى زمین کار مى کرد، به این خاطر بود که او را از کار کردن روى استعدادها محروم کرده بودند و گرنه هرگز آدم ها را رها نمى کرد.یکى از برادران طلبه که گویا دل آزردگى زیادى از برخورد برخى بى انصاف ها داشت پرسید: راستى به نظر شما مفت خور کیست؟فرمود: مفت خور کسى است که مشغول انجام تکلیف نباشد. اگر پزشکى بتواند پزشک تربیت کند، ولى تعلیم را رها کرده و مطب باز کند که خود را تأمین مالى کند، بر مسند وظیفه ننشسته است.
دنبال کنندگان
۱
نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
بایگانی
- اسفند ۱۳۹۴ (۱)
- بهمن ۱۳۹۴ (۱)
- تیر ۱۳۹۳ (۶)
- خرداد ۱۳۹۳ (۱۸)
- اسفند ۱۳۹۲ (۲۴)
- بهمن ۱۳۹۲ (۲)
- آذر ۱۳۹۲ (۲)
- آبان ۱۳۹۲ (۲)
- مهر ۱۳۹۲ (۸)
- شهریور ۱۳۹۲ (۹)
- مرداد ۱۳۹۲ (۱۴)
- فروردين ۱۳۹۲ (۱۱)
- اسفند ۱۳۹۱ (۴)